مهر خوبان

«دروغ انسانها»

در دوری یاران سفر کرده              

        لبم خندان ولی!

قلبم سراسر اشکباران است     

             خداوندا تو با من باش و من با تو

که در این غربت تاریک انسانها         

         تویی درمان هر دردی

دروغ است اینکه می گویند انسانها        

            فسون است آنچه می خوانند آدمها  

      از عشق و شب و باران و تنهایی

                                                          «مهرخوبان»